Afspraak: Woensdag 10.45 uur, Gym met één van de buurtsportcoaches van Sportbedrijf Noordwijk. Als het weer het toelaat in de gezamenlijke binnentuin.
Woensdag staat het weer op de rol. Gym in de RobijnStaete Noord. Er komt dus een gediplomeerde sportcoach van Sportbedrijf Noordwijk om degene die het belang van bewegen inzien, een half uurtje te laten werken aan hun lichamelijke gezondheid. "Anima sana in corpore sano" of zoals u wilt "Een gezonde geest in een gezond lichaam." Alle spiergroepen worden op een lichte manier aan het werk gezet, dus voor eenieder te doen. De meeste oefeningen kunnen zelfs op een (rol)stoel gedaan worden. Dus schroom niet. Doe gezellig met ons mee. Ook de oefeningen, die van belang zijn om binnen 150 tellen je bed uit te komen bij brand, worden ingepast. Bewegen moet, je wordt fitter, vitaler, gezonder en komt lekker in je vel te zitten. Krijgt daardoor een positievere kijk op het leven, dus win, win. Marianne Timmer zegt het zo: "Hoe je in een korte tijd toch makkelijk je conditie een boost kunt geven. Dat heeft effect op veel meer dan alleen je fysieke gezondheid. Je zelfvertrouwen krijgt een stimulans, je ruimt je geest op en gaat beter in je vel zitten. Allemaal extraatjes als resultaat van alleen maar een beetje gerichte fysieke inspanning. Kortom, wees je eigen gezondheidsmanager en ga ervoor!" Kom in beweging met de Buurtsportcoaches van Sportbedrijf Noordwijk. Deze beweegactiviteit wordt U aangeboden door GoedBezig Noordwijk, Buurtsportcoach Noordwijk en Sportbedrijf Noordwijk.
0 Comments
Bij #ABCD gaat het ook altijd over de vraag wie in de straat of buurt nog niet aangehaakt zijn, met wie de kring groter wordt. Oftewel, er is altijd een lege stoel, die de ruimte symboliseert voor anderen om mee te doen en erbij te horen. Mooi om te zien hoe in de straat al werkend aan meer groen en kleur het gesprek over die lege stoel vanzelf ontstaat. In de Voetjesstraat in de #Tarwewijk organiseerde buuf Encarnita een tweede groendag, het vervolg op de groendag in september vorig jaar. Waar het gesprek eerst ging over frustraties richting buren die niet meehielpen, ging het al snel over iedereen die wel meehielp. Binnen een mum van tijd kwamen andere buren naar buiten en stroopten hun mouwen op. De kring werd als vanzelf groter en de onderlinge verbinding sterker. De onweerstaanbaar lekkere lunch die Vanessa ter plekke op de stoep bereidde, hielp daar ook bij! En de straat? Die werd nog groener, nog kleurrijker en nog gezelliger. In de openbare ruimte actief zijn, in straten, op pleinen en in parken, maakt de gemeenschappen super zichtbaar en maakt aanhaken onwijs laagdrempelig. Het helpt om de kring groter te maken, de gemeenschap bewust te maken van die lege stoel. Een grote shout out naar Encarnita en buurman Roman, die deze groendag tot in de puntjes hadden voorbereid. Soms slalommend rondom de grillen van instanties, maar nooit het initiatief uit handen gevend en altijd werkend vanuit de verbinding. Deze buurtmakers zijn goud waard voor de buurt en een genot om mee te mogen werken! #vanbuurtennaarcommunities Met dank aan LSA bewoners, Gemeente Rotterdam - Stadsbeheer, mijn maatjes Karen Welp en Hanneke Vis, de wijkraad met oa Carla Chappell en Roy van Lieshout voor de steun, natuurlijk Opzoomer Mee voor de vrolijke en handige keetjes en de ondersteuning en Otmar Cornelia voor de hulp bij de voorbereiding. Bron: Sander van der Ham/Stadspsycholoog/Buurtklimaatje/(een) Minister van de Luwte, /buurtmaker Een warmtenet in Den Haag kost de maatschappij jaarlijks dertig miljoen euro minder dan warmtepompen maar is voor de bewoners jaarlijks gemiddeld ruim honderd euro duurder. De bewoner moet juist meeprofiteren van de maatschappelijk goedkoopste oplossingen, zeggen Nederlandse Vereniging Duurzame Energie (NVDE), EBN B.V., Stedin en Koninklijke Bouwend Nederland nav studie Berenschot.
Helaas liepen de afgelopen tijd meerdere plannen voor warmtenetten vast, oa in Den Haag. Dat is erg zonde want in dichtbevolkte wijken is een warmtenet vaak de goedkoopste oplossing, blijkt (opnieuw) uit deze studie. Helaas komt dat voordeel niet bij de bewoner. Dat komt oa doordat iedereen mee betaalt aan het zwaardere elektriciteitsnet voor warmtepompen, terwijl het warmtenet alleen wordt betaald door de warmteklanten (die dus ook mee betalen aan het zwaardere elektriciteitsnet). Het warmtenet moet dus voordeliger worden gemaakt voor bewoners. Dat is wel zo eerlijk en cruciaal voor het draagvlak. Het is van groot belang dat die warmtenetten er komen en dat betekent dat het ook aantrekkelijke investeringen moeten zijn voor warmtebedrijven. Het belang van warmtenetten zit ook in de praktische uitvoerbaarheid. De benodigde versterking van het elektriciteitsnet voor warmtepompen kan in Den Haag 10 a 20 jaar duren, zegt Berenschot. Bovendien lenen niet alle woningen zich goed voor isolatie en warmtepompen. Een warmtenet heeft relatief veel vaste kosten. Dat is een uitdaging om te financieren (oa door hoge rente) maar heeft ook een groot voordeel: de kosten zijn veel voorspelbaarder dan die van aardgas en elektriciteit. Het gaat om lokale warmte, onafhankelijk van geopolitieke wereldkrachten. In deze turbulente wereld extra reden om te zorgen dat die warmtenetten er snel komen. Gelukkig heeft de Voorjaarsnota extra geld voor warmtenetten en benadrukt het hoofdlijnenakkoord het belang van betaalbare warmtenetten. Gebruik dat geld om de vastgelopen warmtenetten vlot te trekken & maak projecten structureel voordelig voor bewoners en investeerbaar voor warmtebedrijven. https://www.nvde.nl/warmtenetten-voor-dichtbevolkte-wijken-dertig-procent-goedkoper-dan-warmtepompen/ Bron: Olof van der Gaag/Voorzitter NVDE Dan moet je het wel bont gemaakt hebben om die van ons te krijgen.
Mijn collega's aan de telefoon of op posities die met onze huurders te maken hebben zijn getraind in gesprekstechnieken om bijna alle gesprekken rustig te houden en bevredigend af te ronden. Soms kom je namelijk weleens een huurder tegen die onmacht uit in heftige emoties. Toch lag er afgelopen week een officiële waarschuwing voor een van mijn bewoners klaar. Teveel emotie geuit in diverse gesprekken. Monteurs mochten al enige tijd niet meer alleen naar dit adres, coworkers willen er niet meer langs om iets te repareren... De brief was een keurige waarschuwing. Let aub op uw taalgebruik, zoals het nu gaat kunnen we het niet accepteren.. Intern werd besloten deze brief niet op de post te doen maar zelf te overhandigen. Een collega en ik zouden dat op ons nemen. Ons bezoek heb ik telefonisch aangekondigd en tijdens dat gesprek was onze huurder zeer emotioneel. De huurder wilde graag de andere kant van het verhaal doen. Maar niet tegen twee, er was één iemand van ons welkom. Prima, daar had ik geen problemen mee. Ik heb ruim een uur gesproken met onze huurder, ik heb de andere kant gehoord. Een verrot leven, een dramatische start van dit leven, zeer veel onmazzel met buren in vorige woningen. Angst omdat iedereen altijd met zijn tweëen komt, en niemand één op één het gesprek aangaat. En nu een prima plek, een goed contact met buren, alleen nog wel wat puntjes te doen aan de woning. Door onze huurder, maar ook door ons. Maar als je woningruil doet, accepteer je dingen die de vorige bewoner heeft aangepast aan een woning zeggen de regels. Als ik door die woning loop en een lekkage zie, schimmel zie die er echt niet mag zijn, een lamp aanraak waar prikkels vanaf komen, dakpannen zie die scheef liggen beslis ik dat ik meer ga doen dan een brief afgeven. Samen met de huurder gaan we een lijst met gebreken maken, huurder gaat mij bellen als er stoom uit de oren komt, ik kan dat wel handelen. Daarna ga ik wel in overleg met collega's wat we wel of niet kunnen doen. Ik heb het geluk gehad dat mijn ouders mij normale omgangsvormen hebben bijgebracht, ik heb het geluk dat ik mondig ben. Niet iedereen heeft die start gehad, niet iedereen kan zich 'normaal' verwoorden. En juist dat maakt mijn werk zo mooi, ik mag mensen een klein beetje proberen te helpen. Soms lukt dat niet, maar soms ook wel. Laten we hopen dat het hier gaat lukken! Bron: André Vemer/Sociaal Wijkbeheerder Ymere. Voor de wijken Tuindorp-Oostzaan, Tutti-Fruttidorp, Walvisbuurt, Oostzanerwerf en Kadoelen Er is een kanteling gaande bij de fondsen die cultuur stimuleren, zowel landelijk als regionaal. Niet alleen meer de artistieke inhoud wordt gestimuleerd maar ook de maatschappelijke betekenis die instellingen met hun projecten beogen te hebben. Daarnaast willen fondsen de gelden beter verdelen en dus ook de regio bedienen. Dat is mooi nieuws, maatschappelijke impact is hard nodig en kunst kan daar heel veel in betekenen en is het niet zo dat met name de regio die injectie wel kan gebruiken aangezien er regelmatig niet aangevraagd kon worden voor projecten want; niet artistiek vernieuwend genoeg? Aanvragen dus! Ervaring leert ons dat ook de provincie en gemeente zeer positief zijn over het feit dat de landelijke gelden nu ook de regio in zouden kunnen komen. En, o ja, ook handig, de instelling kan nu naast hun aanvraag in het culturele domein ook aanvragen bij het sociale domein. De instelling biedt namelijk niet meer alleen artistieke inhoud maar werkt ook aan het welzijn van de inwoners en in potjes van het sociale domein zit immers nog wat geld. Aanvragen dus! Dus de instellingen zetten alles op alles om contact te leggen met nieuwe beleidsmakers, wethouders en gedeputeerden uit andere domeinen dan die waar de afgelopen jaren al intensief in geïnvesteerd is in de samenwerking. Helaas hebben wij niet deze slagkracht, want; kleine organisatie met 1.8 fte. Lieve overheid, we zouden het ontzettend fijn vinden wanneer ook júllie de artistieke inhoud én de maatschappelijke betekenis zouden kunnen koppelen, ín jullie beleid en daarmee in de te verdelen ‘potjes’. Wij doen dat inhoudelijk in wat we aanbieden, in onze projecten, in onze voorstellingen, wanneer júllie onderling ‘ontschotten’ tussen de verschillende domeinen zou ons dat een stuk verder helpen. Goed idee? Wij praten graag met jullie verder. Foto van het sociaal maatschappelijk project 'Kanariepietjes praten niet terug' met jongvolwassenen die leven met eenzame gevoelens. Bron: Eva Wortmann/Directeur productiehuis Loods13 Een blog over het Drentse landschap en hoe het door één man ontworpen is: https://zefhemel.nl/reeks-van-taferelen/
#abebonnemaleerstoel Bron: Zef Hemel/Professor Revitalisation City and Countryside (Abe Bonnema Chair) Het volgende hoofdstuk in de door VWS gecreëerde chaos rondom de ‘persoonlijke gezondheidsomgeving’. Veel meer registraties in het donorregister sinds invoering van de wet op orgaandonatie. Idiote milieuvergunningen voor immunotherapie. En is de documentaire over Ozempic nu oneigenlijke reclame of niet? Dit en nog veel meer in de wekelijkse podcast van Levi en van Santen. Verder luisteren: https://podcast.medfeed.nl/deeplink/5e21e6c46276724bed25ec6a271a1b2b1da1c1d2 Medisch Contact, Med Feed Bron: Marcel Levi/President Executive Board, Dutch Research Council (NWO)/Professor of Medicine, University of Amsterdam (NL)/Professor of Medicine, University College London (UK) Mijn moeder is een vrouw met een scherp oordeel. Daar vond ik altijd van alles van, want ik lijk ondertussen natuurlijk wel op haar… Toch raken haar soms pittige kritieken me tegenwoordig een stuk minder, doordat het me steeds beter lukt om haar opinies als iets van haar te zien. Als klein ventje geloof je dat alles wat mama zegt waar is... Mijn behoefte om met haar in debat te gaan is de laatste jaren geleidelijk afgenomen, en dat is rustiger voor ons allebei… Bovenstaande heeft wel bijgedragen aan mijn streven zelf minder oordelend te worden. Ik probeer zo oordeelloos mogelijk te zijn. Als therapeut kun je dat goed oefenen, en het was vast een van die onbewuste motieven om psychiater te worden. Het gaat steeds beter. Maar daardoor realiseer ik me des te meer wat voor vertrouwde vluchtroute dat oordelen lang voor me is geweest. En op ongelukkige momenten nog steeds kan zijn: als er iets kwetsbaars bij mij wordt geraakt kan ik, ook voor mezelf onverwacht, degene die me heeft geraakt scherp veroordelen. Dan ben ik verbaal agressief, een onaangename gedaante vind ik dat. Het raakt aan de oude wijsheid dat je de boodschapper doodt als de boodschap je niet bevalt. Het zal geen toeval zijn dat er veel mensen een oordeel over me hebben (toeval bestaat ook eigenlijk niet, geloof ik). Vaak (zeker sinds ik zelf wat zachter ben) is het positief, maar soms is het ook uitgesproken negatief. Tot op zekere hoogte raak je daar aan gewend, maar als ik zou beweren dat het me niets doet lieg ik. Daarom vermijd ik het lezen van reacties onder dit soort berichten ook vaak. Inderdaad: angst voor afwijzing… Je zou kunnen zeggen: profileer je dan wat minder. Dat vind ik dan ook weer moeilijk, omdat ik geleerd heb me uit te spreken over alles dat voelt als onrecht. Daar ben ik mijn moeder dankbaar voor. Af en toe raken ongevraagde berichten van onbekenden me ineens toch weer hard. Deze week stuurde een mevrouw me een bericht n.a.v. mijn post over vermijding: ‘Wat jij niet doet uit onzekerheid komt op een ander over als arrogantie.’ En dat was het… Wat verbeeldt deze dame zich? Er mankeert van alles aan me, maar arrogant ben ik niet. Hoe weet zij hoe mijn ‘duiken in lastige situaties’ bij anderen overkomt? Inderdaad, ik werd geraakt, doordat ik me veroordeeld voelde. Een bekend en pijnlijk gevoel van vroeger. Mijn uitdaging is dus groter dan zelf minder oordelen, het gaat ook om leren het oordeel van een ander naast je neer te kunnen leggen. Terwijl je er toch ook naar zou moeten kunnen luisteren om er wellicht iets van te leren. Ik ploeter verder en probeer mezelf dat niet kwalijk te nemen… Bron: Bram Bakker/auteur/theatermaker/podcasts/trainer/coach/docent/@Balanskliniek/@UitgeverijLucht Nog enkele plekken beschikbaar! Kernvraag: Wat is het publiek belang van onderzoek, als het publiek onderzoek niet vertrouwt? Woensdag 22 mei om 15.30 uur presenteert de Onderzoeksraad voor Veiligheid in theater Diligentia in Den Haag de studie ‘Vertrouwenswaardig onderzoek’. Voor onderzoeksorganisaties als de OVV is het - zeker in deze tijden van onzekerheid, nepnieuws en wantrouwen - van belang om ‘vertrouwd’ te worden. Als OVV weten we hoe we in een onderzoek onze onafhankelijkheid kunnen borgen, maar dat wil niet per definitie zeggen dat het onderzoeksresultaat vertrouwd wordt. Daar is meer voor nodig en daar gaat deze studie over. Wij denken dat dit een issue is waar ook vele andere onderzoekers in Nederland mee worstelen of zouden moeten worstelen. Want het raakt in hoge mate aan de effectiviteit van je onderzoek: vertrouwen in een rapport of een aanbeveling vergroot de kans dat het niet in de bureaulade verdwijnt of door burgers die het aan gaat terzijde wordt geschoven. Daarom dit aanbod, voor iedereen betrokken bij onderzoek in het publiek belang: er zijn nog enkele plekken beschikbaar! Check: https://www.vertrouwenswaardigonderzoek.nl Bron: Chris van Dam/OvV + Rb010 Sr + Stek + Epafras + VOG-P 'Wie in deze zaal is bekend met het onderwerp van de avond, 'het leven loslaten'?' Iedereen stak zijn vinger op dinsdagavond, tijdens de boekpresentatie van Cathelijne Verboeket-Crul in Pakhuis de Zwijger in Amsterdam. 'En wie niet?' Het bleef stil. De avond vulde zich met mooie vragen, verhalen en blikken. Hoe meer persoonlijke ervaringen er werden gedeeld hoe meer er een sfeer van openheid en verbondenheid ontstond in de zaal. En juist dat bleek te werken voor het gesprek over de dood en doodgaan. Ook ik kon daardoor een beetje zakken op mijn kruk en de titel 'panellid' (definitie in mijn hoofd: foutloos antwoorden, overal een antwoord op hebben, scherp zijn, professioneel overkomen) van mijn schouders laten glijden. En toen kwam, helemaal aan het einde, die ene vinger en vraag. 'Ik stak mijn vinger niet op aan het begin van de avond, maar eigenlijk heb ik geen ervaring met het onderwerp. Ik werk in de zorg en moet straks mijn collega gaan vervangen, die met zwangerschapsverlof gaat, en die wel regelmatig met mensen te maken krijgt die overlijden. Ik weet niet of ik dat wel kan, wat ik moet zeggen in zo'n situatie..' De manier waarop hij zijn vraag stelde, dát hij de vraag stelde, raakte me recht in mijn hart. Ik werd er stil van. Er was ook heel even iets in mij dat zijn zorg direct wilde wegnemen en hem wilde overtuigen. Maar ik vond geen woorden. Gelukkig maar, denk ik achteraf, het zou zijn openheid en zorg hebben platgeslagen. De afgelopen dagen kwamen af en toe zijn vraag en opmerking weer voorbij en begreep ik wat ik hem had willen zeggen en waarom zijn opmerking mij zo raakte. Dat iedereen in de zaal zijn kwetsbaarheid mocht horen en zien was voor mij juist een teken van moed en kracht. Hoopvol en passend bij een onderwerp als doodgaan. Aarzelen, zoeken naar woorden, de plank misslaan, het niet zeker weten en dubbele gevoelens horen daarbij. Maakt dat je als patiënt of naaste de medemens ontmoet achter zijn rol. Hoe troostend te weten dat er iemand (voor je) is. Dus wat ik eigenlijk had willen zeggen: 'Als ik niet plotseling doodga, maar een sterfbed krijg, hoop ik dat ik jou tref als zorgverlener aan mijn bed.' #palliatievezorg #zorgverleners #kwetsbaarheid #angst #verbinding #hetlevenloslaten Bron: Afke Bohle/Redactiecoördinator Directeurendag van het MKW platform. Het platform van kleine en middelgrote woningcorporaties. Uitdagend en inspirerend verhaal van Tim 'S Jongers Hij doet een dringend beroep om aan te pakken en de leefwereld van mensen centraal te stellen. Onder andere door de inzet van ervaringskennis. Zeker stof tot nadenken. #lezendatboek Bron: Hans Vedder/directeur-bestuurder bij Goed Wonen Vorige week heeft de politie ons vermoeden bevestigd: mijn dochter is op 5 mei door haar man om het leven gebracht. #Femicide dus. Hoe gruwelijk deze bevestiging ook voor ons is, het is beter dan géén antwoord op de vraag naar haar doodsoorzaak. "Dat had je toch zien aankomen" zeg of denk je misschien. Dat klopt. Ik ben bijna een jaar bang geweest dat dit zou gebeuren. Niemand in haar directe omgeving is - als eenling - echter in staat gebleken haar te doordringen van de noodzaak haar man te verlaten en een nieuwe koers te kiezen met hun zoontje. Die kleine jongen is nu het grootste slachtoffer. Ken je een vrouw die bedreigd of mishandeld wordt door haar partner? Laat háár dit lezen. Maak haar duidelijk, dat zij zich niet hoeft te schamen voor haar verkeerde partnerkeuze. Vertel haar dat ze het niet alleen hoeft op te lossen. Leg contact met minstens vier betrouwbare mensen in haar sociale omgeving en bedenk gezamenlijk een oplossing, bied als groep onderdak en bescherming. Dit werkt alleen als de vrouw die bedreigd wordt, durft toe te geven dat ze bang is en hulp wil. Dat is bij mijn dochter niet gelukt. Zij dacht alles zelf te kunnen en te moeten oplossen. Nu is ze dood en zijn een flink aantal levens onherstelbaar beschadigd. Alsjeblieft, stop met ruzie, haat en geweld. Dat levert uitsluitend verliezers op. Bron: Marian Stoppelenburg/Schrijf je zelf of besteed je teksten uit aan een mens of computer? Via de tool TVF leg je - in beide situaties - de basis voor sterke, effectieve communicatie "Weet u dat u ook kunt swipen?" Ik sta in de trein naar Groningen te wachten op een mevrouw die E tickets probeert op te zoeken op haar mobiel. Ze heeft er één voor zichzelf en één voor haar moeder, die naast haar zit. De mevrouw zegt: "Ik heb ze in de vorige trein al gedownload en al laten zien." "Dan kunt u nu swipen van de ene ticket naar de andere", zeg ik. "Swipen kan ze wel" zegt de moeder van rond de 80 jaar terwijl ze naar de dochter kijkt. "Ze is namelijk aan het internetdaten" zegt ze lachend. De dochter, ze is 50 blijkt later, kijkt mij aan en begint te blozen. "Mam, dat hoef je niet te zeggen" zegt ze. Ik kijk naar de dochter en lach naar haar. "Swipen is leuk hè" zeg ik, "het liefst naar rechts" zeg ik met een nog grotere glimlach. De dochter ontspant en kijkt me ondeugend aan. "haha, ja...en dan hopen op een match!" We praten even door over de wereld van het internetdaten. Moeder houdt zich daarbij wijselijk stil. Na de dochter succes gewenst te hebben met het daten loop ik door. Terwijl ik verder ga met de controle hoor ik op meerdere plekken in de coupé reizigers praten over internetdaten en welke apps er allemaal zijn. Ik vind het prachtig om te merken hoe één opmerking van een tachtigjarige de reizigers in de coupé gespreksstof heeft gegeven. #ns #hoofdconducteur #internetdaten #werkgeluk Bron: Renny van der Galien/Hoofdconducteur bij NS Zwolle/ambassadeur suicidepreventie en mantelzorger bij Saar aan Huis Voor veel wat we kunnen verliezen in het leven zijn we bang, maar een verloren connectie met onszelf is daarvan flink onderbelicht. Toch ligt dit ten grondslag aan een breed scala van lichamelijke en mentale klachten. We hebben verbondenheid nodig met onze kern om ons gelukkig te voelen, juiste keuzes te maken en om ons te kunnen verbinden in contact tot anderen. Zonder deze essentiële verbondenheid lopen we leeg doordat onze levenskracht ongemerkt ons lichaam verlaat. Omdat dit zo geleidelijk aan gebeurt zijn we ons meestal niet bewust van dit proces. Wat we -vaak achteraf bezien- wel merken is dat we ons vlakker gaan voelen, minder betrokken. Alsof er een wurgslang om ons hart zit die ons hart elke dag van een stukje meer zuurstof beneemt. Op de automatische piloot lukt het dagelijks handelen ons wel, maar we zijn een robot geworden. Niemand verlaat zichzelf bewust. Wanneer dit wel nodig is blijkt dat nooit zonder reden. Opgroeien in een chronisch onveilige omgeving of het meemaken van een traumatische of levensbedreigende situatie zijn de meest voorkomende oorzaken waardoor een menselijk lichaam overgaat op de overleefstand door het geheel of gedeeltelijk uitschakelen van pijnlijke emoties. Ouders die niet of nauwelijks emotioneel beschikbaar waren lijkt misschien niet direct traumatisch te zijn, maar toch zijn de gevolgen ervan in het volwassen leven verstrekkend. Want ook al leek in het gezin voor de buitenwereld alles in orde en ontbrak er in materiële zin niets, het kind werd gedwongen om niemand meer nodig te hebben. In het stoppen met uitreiken ligt precies de pijnlijke scheiding met onszelf, in ruil voor zelfbescherming. Wanneer we als volwassenen vastlopen in relaties, werk of opvoeding is een ontbrekende connectie met onszelf vaak onderliggend een ongeziene oorzaak. We verliezen onszelf alleen maar meer, vanuit een te zwakke ontwikkeling van voelen wat we zélf nodig hebben. We zijn zo gewend om door te gaan, te geven en te faciliteren dat het ons zelf pas veel te laat opvalt dat we in de zoektocht naar levensgeluk eerst onzelf moeten gaan vinden. Vaak is er een persoon of een moment waardoor we even een sprankje ervaren van wie we in wezen zijn: een onbeschadigd mens. Op dat moment kunnen we het grote verlies voelen in het contrast van verbonden of afgesloten zijn. De kunst is om de stap te zetten naar bewustwording over ons afgesloten deel. Door passend lichaamswerk, creativiteit, yoga of inzichtgevende gesprekken. De weg naar onszelf is het startpunt én toegang tot alle andere wegen. Bron: Mirjam Woertink/Eigenaar Fé coaching POH-GGZ Huisartsenpraktijk Helperplein Het is Pinksteren. Op Pinksteren vieren Christenen dat de Heilige Geest van Christus de leerlingen van Jezus zó inspireerde en bevloog, dat ze zijn woorden konden doorgeven aan de wereld. Pinksteren gaat over kracht, inspiratie en doorgeven waar je voor staat. Pinksteren is in Nederland voor veel mensen ook een weekend van culturele activiteiten, weekendkampen van verenigingsleven, festivals en kunst. Ik breng het door in magisch mooi Limburg. Krachtig Pinksteren gewenst voor al die viert en feest. Pinksteren - weet wat je viert: https://weetwatjeviert.nl/alle-feestdagen/pinksteren/?gad_sourcavorganisatiecultuur.nl Bron: Danielle Braun dr./Antropoloog/spreker/boardroombegeleider/columnist/'De Corporate Tribe' 'Da's Gek' ‘Building Tribes’ 'Tribaal Kantoorgedoe' 'Patronen' Het is vandaag de Internationale Dag van de Huisarts! Een dag om samen stil te staan bij de onmisbare kracht van huisartsen. 'Daarom zit zij, de huisarts, tegenover me en helpt me een weg te vinden in de storm in mijn hoofd. Zoeken naar zin begint soms met die ogenschijnlijk simpele vraag: waar kom jij je bed voor uit? Ze zorgt voor een team om me heen.' Lees column 'Waar kom jij je bed voor uit?' van Asseliena de Haan: https://carend.nl/column/waar-kom-jij-je-bed-voor-uit #ongeneeslijk #palliatievezorg #werk #zingeving #patiënten #huisartsen Bron: Sander de Hosson/Longarts Mijn vader was huisarts en mijn eerste levensjaren groeide ik op in een huis waar de wachtkamer zo ongeveer naast de keuken lag. Het was een apotheekhoudende huisartsenpraktijk, dus het rook er altijd een beetje naar medicijnen. Nog steeds als ik in een apotheek deze lucht ruik, ben ik weer een beetje thuis. Bijzonder hoe geuren je kunnen katapulteren naar een andere tijd of plaats…. Mijn vader was zo ongeveer de laatste huisarts die vrouwen nog bij de bevalling begeleidde en hij was één van de eerste huisartsen die zich bezig hield met de ethische vraagstukken rondom palliatieve zorg en stervensbegeleiding: écht een huisarts van de wieg tot het graf, 24 uur per dag, 365 dagen per jaar. Met kerst maakte hij kerstpakketten voor patiënten, die geen cent te makken hadden en die hingen we dan samen ’s nachts (want hij wilde niet dat iemand wist dat het van hem kwam) aan de voordeur. Mijn vader is dus een gevoelige man, altijd al geweest. Buitengewoon grappig bovendien. Ook is hij één van de emotioneel meest stabiele mensen die ik ken. ‘Als de nood het hoogst is, is de redding nabij’, is één van zijn gevleugelde uitspraken die ik altijd weer van hem te horen krijg als het leven uitdagingen voor me in petto heeft en ‘het goede komt altijd boven drijven’. En die stabiliteit is wel een groot goed als je binnen zeer kort tijdsbestek moet kunnen schakelen van een kalknagel naar een slechtnieuwsgesprek naar een reanimatie van een tiener die net is aangereden. Toch ging het hem af en toe niet in de koude kleren zitten en dat merkten wij als gezin doordat hij vaak in gedachten verzonken was; wel ‘mmmm en ja’ zei als wij hem iets vertelden, maar eigenlijk niet thuis gaf. En laten we mijn moeder niet vergeten… Zij was verpleegkundige en fotografe, maar werd -zo ging dat in die tijd- moeder en achterwacht toen zij met mijn vader trouwde. Zij zorgde voor de stabiliteit thuis, zodat mijn vader kon dokteren. Dat deed hij tot ver voorbij zijn 70e. Met weekend- en nachtdiensten, want ‘wakker worden en weer snel in slaap vallen’ eenmaal terug in bed, is ook één van zijn talenten. Elk jaar ga ik nog een paar keer met mijn vader wandelen en praten we over de grote en kleine dingen van het leven. Altijd komen er weer de prachtigste, ontroerendste en grappigste verhalen naar boven over mensen die zijn patiënten waren. En er spreekt altijd zoveel liefde uit voor alle mensen met wie hij als dokter een stukje mee mocht lopen. “Het enige waar ik spijt van heb, is dat ik zoveel van huis was en zoveel met mijn werk bezig was; daardoor ben ik er minder voor jullie en je moeder geweest dan ik had gewild”, zegt hij ook steevast. Ik wens alle huisartsen in Nederland -op deze dag van de huisarts- toe, dat zij met net zoveel plezier en liefde werken als mijn vader én ook dat zij genoeg tijd en aandacht hebben voor de mensen die hun het meest aan het hart gaan. #huisarts #dagvandehuisarts #huisartsen #levenensterven #compassie #LHV Bron: Barbara Doeleman-van Veldhoven/Founder & Director of BFC Compassionate Care & Mindful Medicine/Be Free and Connected Het is vandaag de Internationale Dag van de Huisarts! Een dag om samen stil te staan bij de onmisbare kracht van huisartsen.
23 mei 2024, 20.00 uur: (de geaccrediteerde) Masterclass 'Zingevingszorg bij huisarts en praktijkondersteuner' van Agora en ZonMw in samenwerking met Carend. Deelname gratis, inschrijven kan hier: https://www.carend.nl/webinar/masterclass-zingevingszorg-bij-huisarts-en-praktijkondersteuner #palliatievezorg #huisartsen #praktijkondersteuners #zingeving #communicatie #relatie #patiënten h#naasten#socialwork #ggz #wijkzorg #vrijwiligers #verpleegkunde #zorgverleners #paramedici #geestelijkverzorgers Bron: Carend Traumasporen, hooggevoeligheid, stress, overprikkeling, wantrouwen, perfectionisme, het lijkt bij sommige leerlingen allemaal samen te komen op soms de meest onverwachte momenten. Wat dan precies de triggers zijn geweest, is een zoektocht.
Het vraagt van ons als professionals veel rust, meebewegen, creativiteit en zo nu en dan zelfs humor om te ontzenuwen. Een kalme staat van zijn ontwikkel je onder andere door regelmatig te reflecteren, met anderen te praten en door goed voor jezelf te zorgen. Tijdens het moment van ontregeling bij een leerling heeft praten meestal geen enkele zin. Het is dan belangrijk dat je reeds van tevoren afspraken met het kind hebt kunnen maken. Bijvoorbeeld bij de kennismaking, of gewoon bij aanvang van een nieuwe dag. Het is cruciaal om dat te bespreken op een rustig moment, wanneer het kind ontspannen is en toegang heeft tot de executieve functies, oftewel de reason. Het nadenken. Met Mark heb ik onlangs op een rustig moment afgesproken dat hij, wanneer hij zich ergert aan geluidjes, dat aan mij aangeeft of even wegloopt, in plaats van geërgerd te roepen tegen een ander. Daar waren namelijk al meerdere conflicten door ontstaan: "Dat komt omdat híĵ geluidjes maakt!" Nou, ga dáár maar eens tegenin. Want ja, hij heeft ergens nog gelijk ook hè. Oorzaak en gevolg. Geen schuld. Daar doet deze meester niet aan. Wij zijn allemaal schuldenvrij. Vanochtend ben ik met hem een dictee aan het afnemen. Individueel, zodat ik de woorden desgewenst kan spellen. Op een gegeven moment komt Karim binnen en gaat op de zitzak voor z'n rust, met een pop up fidget te spelen. We horen plop-geluidjes, Mark raakt geïrriteerd en begint met z'n ogen te knipperen. Maar in plaats van te roepen tegen Karim, zegt hij tegen mij: "Stop maar even met het dictee meester, want zo kan ik me niet concentreren. Als Karim weer weg is kan ik weer verder." En hij zet z'n koptelefoon op. En warempel, wanneer Karim rustig is vertrokken en ik naast Mark ga zitten, gaat de koptelefoon af en kunnen we verder. Mark heeft één van z'n triggers leren herkennen. Zelfregulering is een basis voor een krachtig herstel en ontwikkeling. #speciaalonderwijs g#renn4 #triggers hashtag#zelfregulering #traumasensitief Bron: Bart Heeling/Situationeel Omdenker/auteur van Gewoon Speciaal/leerkracht SO+ klas RENN4/storyteller/Gedragsspecialist Foto: Freepik Suïcide voor beginners. Hoe doe je dat eigenlijk, praten over suïcide? Die vraag dringt zich op nu het taboe meer en meer van het onderwerp afgaat. Over deze en andere vragen ga ik donderdag 30 mei in gesprek met Maarten van Ooijen, demissionair staatssecretaris van Volksgezondheid. We spreken samen over suïcidepreventie, mentale gezondheid en de vraag wat de actuele suïcidecijfers zeggen over ons als maatschappij. Verder lezen: https://www.pelgrimvaderskerk.nl/podium/ Bron: Wouter de Koning/Auteur 'Altijd 17'/Schrijft over suïcide " Mijn collega stond op de stoel en is gestruikeld. Ze reageert niet meer!"
Een pedagogisch medewerker staat voor de ingang van de green room. De plek waar alle deelnemers zich bevinden, inclusief de bhv-ers die voor dit scenario zijn aangewezen. Zij weten niet wat hen te wachten staat. Alleen dat ze 'iets' op mogen lossen. En terwijl zij actie ondernemen, ziet de rest in de green room op het grote scherm hoe ze het doen. De BHV-ers lopen naar de plek maar de panikerende collega roept dat ze 112 gaat bellen en de ambulance vast op gaat wachten. Er heerst verwarring bij de BHV-ers. Zij lopen naar het slachtoffer, controleren de veiligheid, het bewustzijn en ademhaling maar zitten zonder telefoon. Die is buiten. Dan gaat er bij één knop om en maant de collega weer binnen te komen met de telefoon. En zo krijgt de meldkamer alsnog goed door wat er aan de hand is en wordt er advies gegeven. Einde scenario. De mensen uit de green room komen erbij en er volgt een mooie evaluatie. Want er gingen heel veel dingen gewoon echt goed. Alleen had ik ook niet verwacht dat die collega naar buiten zou gaan. Maar dat kan toch de praktijk zijn. En dan wordt er ook prima gehandeld. EHBO/BHV. Arjan Vosseberg en ik verzorgen maatwerk. Of je nu een kinderopvangorganisatie bent, een IKC, een restaurant, een softwarebedrijf of samen zit in een bedrijfsverzamelgebouw. Je BHV moet je sowieso bijhouden en dat doen wij altijd en alleen maar op locatie. Omdat het daar gebeurt. En we houden het praktisch en praktijkgericht. Omdat 1x per jaar oefenen al heel weinig is. Je wil niet 1,5 minuut in de rook met een collega bij een bewusteloos slachtoffer staan te overleggen hoe die rautek ook alweer moest, omdat je dat ooit een keer geleerd had. Dat slachtoffer moet eruit. Punt. Wij richten ons op het handelen. Doe in ieder geval iets en wees niet bang om fouten te maken. En niet onbelangrijk: wij houden het luchtig en dynamisch. En dat kan al in één dagdeel waarna je weer officieel bent gecertificeerd. En bewust wat er bij jou op de locatie kan gebeuren. Plus: wij garanderen enthousiaste collega's die uitkijken naar het volgende jaar. Oh, het gaat goed met het slachtoffer hoor ;-) Het is nepbloed. https://b-save.nl Wij zoeken ook nog acute zorg / BHV instructeurs. Of mensen die daarvoor door onsopgeleid willen worden. B-save is een officieel NIKTA examenbureau. #bhv #acutezorg #NIKTA#veiligheid Bron: Michiel Masselink/Kennisdeler/EDUfluencer/multipotentialite/authentiek omdenker/papa/trainer/instructeur "Als je je niet vaccineert, mag je niet meer naar werk komen", zei mijn leidinggevende op de gang waar een andere leidinggevende naast liep. "Dat wordt al besproken in de Tweede Kamer en zal hoogstwaarschijnlijk doorgevoerd worden." Mijn hart bonsde in mijn keel. Begin mijn 20e was alleen de gedachte al om mijn baan te verliezen het engste wat er was. Ik had namelijk als een bikkel gestreden voor mijn carrière. Toen ik liet weten dat ik geen prik wou, kreeg ik vlagen van woede over me heen en schuldgevoelens werden me spontaan aangepraat door collega's. Dit werd een heisa die "uitgepraat" moest worden. Vlak hierna liet een politiechef weten in een filmpje dat voorbereid werd voor intern gebruik, dat zijn zwangere dochter geen prik wou, omdat de lange termijn consequenties nog niet bekend waren. Dat stuk had een collega uit mijn team expres weggeknipt. Ik keek toe hoe trots zij was toen ze hier hardop over vertelde, en vroeg me af: "Hoe integer ben jij eigenlijk?" Het geweld dat plaatsvond op het Malieveld tegen weerloze demonstranten die op de grond zaten, was en is onacceptabel. Collega's wisten dondersgoed dat er "flinke klappen" waren uitgedeeld en velen stonden er niet achter, maar werden al snel "wappie" genoemd. Het is niet voor niets dat de VN onlangs de overheid en de politie op de vingers heeft getikt voor hun gedrag jegens demonstranten. De tijd van dialogen openen is nu belangrijker dan ooit. Want waarom heeft niemand het over AstraZeneca wat onlangs nog van de markt is gehaald? En waarom zwijgen wij over het pandemieverdrag waar Nederland eind mei mee zal instemmen, ondanks de uitdrukkelijke wens van een kamermeerderheid die hier tegen is? Mijn verhaal en het verhaal van miljoenen die met mij onder druk zijn gezet om zich te vaccineren tegen hun wil in, moet naar buiten. Het is nog niet klaar, omdat niemand van de verantwoordelijken is aangesproken op misleiding, stigmatisering en discriminatie van mensen. Laat dit duidelijk zijn: Ik ben niet trouw aan een koning die naar Griekenland op vakantie ging, terwijl zijn mensen aan het lijden waren. Voor een handjevol uitverkorenen gelden er andere regels blijkt keer op keer. Daarom ben en blijf ik alleen trouw aan het volk. Bron: Ilaaf Al-Saidi/Spreker & Columnist op de motor/Maakt het onbespreekbare bespreekbaar Voor onze samenwerkingspartner Staedion zijn wij op zoek naar een tijdelijke opzichter inspectie. Je komt werken op de afdeling Onderhoud & Vastgoed en houd jij je bezig met efficiënte en effectieve uitvoering van het onderhoud. Werkzaamheden zijn o.a. het uitvoeren van inspecties dagelijks- en mutatie onderhoud, budgetbewaking en controle op naleving Arbo- en VCA-richtlijnen. Het betreft een opdracht voor de duur van drie maanden, 36 uur per week. In eerste instantie vanaf 1 juni tot 1 september. Mogelijk duurt de opdracht langer. Heb je interesse of wil je meer informatie bel of app Kevin Middel op 06-25596406 of mail naar [email protected] Bron: Steiger B Ben jij een ervaren secretaris en zoek jij een mooie baan bij de leukste woningcorporatie van Nederland ? Lees dan vooral verder, want wij zoeken een #directiesecretaris die onder meer de tafels inhoudelijk en organisatorisch voorbereidt. Nu denk je vast 'Tafels, wat zijn dat nou?'... je leest het in de vacature . Kom je bij ons werken? Dan krijg je er ook meteen heel veel collega's bij, zoals Mathilde, Herwin, Thomas, Paul, Ilse, Saskia, Bert (tot 1 juli ), Els, Mirjam, Heidi, Erwin, Arjan, Maarten, Melvin, André, Ilona en ga zo maar door. Meer info én een leuke video over 'werken bij Domesta' vind je hier: https://www.domesta.nl/werken-bij-domesta/vacatures/directiesecretaris Bron: Domesta wooncorporatie VACATURE: Adviseur Projectcommunicatie Ontwikkel communicatieplannen voor onze regionale projecten en voer ze uit, om huurders en stakeholders te enthousiasmeren over onze activiteiten als woningcorporatie. Werk samen met gebiedsontwikkelaars en bewonersbegeleiders aan PR en event-organisatie voor projectmijlpalen. Draag bij aan het profileren van de Alliantie als leider in de volkshuisvesting. Benader je werk vanuit klantbehoeften en kansen; jouw expertise kan ook ingezet worden voor bredere projecten of thema's. Grote glimlach op je gezicht? Bekijk de hele vacature via de link: https://www.de-alliantie.nl/werken-bij/alle-vacatures/adviseur-projectcommunicatie-amsterdam-almere/ #communicatie #projecten #adviseur #woningcorporatie #vacature #innovatief #duurzaamheid #werkaanwonen #wonendoenwesamen #vacatures #woningcorporaties #verslag #marketingcommunicatie Bron: de Alliantie |
Archief
May 2024
LinksWONING STICHTING SINT ANTONIUS VAN PADUA
TOPAZ MUNNEKEWEIJ
BLIK OP NOORDWIJKERHOUT
DE NIEUWE WIND
WOONBOND - DE STEM VAN HUREND NEDERLAND
STICHTING HUURDERS
BELANGEN DE DUINSTREEK STICHTING HUURDERS BELANGEN NOORDWIJKERHOUT EN DE ZILK
HUREN IN HOLLAND RIJNLAND
AEDES - VERENIGING VAN WONING
CORPORATIES HUURCOMMISSIE
RIJKSOVERHEID
Laatst bijgewerkt: 24/03/2020 |