Dat we de oorlog en de bevrijding herdenken en vieren is een vanzelfsprekendheid. Dat het dit jaar anders is, zal voor eenieder duidelijk zijn. De anderhalvemetersamenleving heeft sinds het coronavirus alles anders gemaakt. Toch moeten we blijven herdenken dat Nederland bezet is geweest.
"Het gaat ook over verbondenheid. Juist nu hebben mensen behoefte aan stilstaan bij de doden", aldus voorzitter Gerdi Verbeet van het Nationaal Comité 4 en 5 mei. Alle feesten die georganiseerd zouden worden om 75 jaar bevrijding te vieren zijn afgelast. Dat er in ons midden nog mensen zijn, die de oorlog bewust hebben meegemaakt, is in RobijnStaete een open deur. Eén van de deuren ging open om te vertellen wat de herinneringen waren aan de Tweede Wereldoorlog. Mevr. A.C. Menke vertelt: "Mijn vader werkte op departementen, vooral handel georiënteerd en is in de loop van de bezetting diverse keren opgepakt. Het duurde altijd langer dat hij vrijgelaten werd maar dat had als oorzaak dat de bezetter lange lijsten met joodse namen had en dat er in Duitsland een joodse familie de zelfde achternaam droeg. We, ons gezin bestond uit zes, vader moeder en vier kinderen, woonden aan de kust en toen dat Sperrgebiet werd verklaard, verhuisden we naar Amsterdam. Dat was in 1943. In de Hongerwinter werd één kind met een kindertransport op Texel ondergebracht en twee bij een oom en tante in Haaksbergen. Ikzelf was toen intern als leerling-verpleegster. Zo zijn we redelijk goed de Hongerwinter doorgekomen, mijn vader en moeder hadden de voedselbonnen van de kinderen want die hadden ze in de daar niet nodig. Vijf weken voor de Bevrijding sloeg het noodlot toe. Mijn vader fietste op zijn fiets met houten banden door de Lairessestraat toen er een auto van de Wehrmacht door het verzet werd opgeblazen. Mijn vader raakte zwaargewond en werd naar het ziekenhuis gebracht waar hij kort daarna overleed. Het was voor het Paasweekeinde en de vergunning om hem te begraven werd in eerste instantie door de dienstdoende brigadier van bureau Overtoom geweigerd. "Kom na het weekeinde maar terug", kregen ze te horen. Begrafenisondernemer de Haan verzocht toen om de familieleden op de gang te wachten om onder vier ogen met de dienstdoende brigadier te onderhandelen voor de benodigde papieren. Dat lukte na betaling van 25 gulden. Zodoende kon vader naar zijn laatste rustplaats op de Oosterbegraafplaats worden gebracht en niet in een naamloos massagraf. Van de bevrijding staan de joelende mensen die door het dolle heen stonden te juichen en het koortsachtig verwijderen van de verduisteringsgordijnen nog helder voor de geest. "Ik ben jarenlang naar de Dodenherdenking op de Dam geweest maar kan het nu niet meer opbrengen. Ik moet het bezuren want het pak me zo aan, dat ik nu thuis voor de televisie de eer bewijs, die alle gevallenen horen te krijgen." "Weer een moffenauto minder" schreef de fotograaf G.P.R. Holtzappfel kort maar krachtig achter de foto die hij vanuit een bovenwoning in de Lairessestaat maakte. De foto werd voor het eerst gepubliceerd in Het Parool en zodoende kon er een naam aan het burgerslachtoffer worden gegeven. Foto overgenomen uit Documentaire Nederland en de Tweede Wereldoorlog.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archief
May 2024
LinksWONING STICHTING SINT ANTONIUS VAN PADUA
TOPAZ MUNNEKEWEIJ
BLIK OP NOORDWIJKERHOUT
DE NIEUWE WIND
WOONBOND - DE STEM VAN HUREND NEDERLAND
STICHTING HUURDERS
BELANGEN DE DUINSTREEK STICHTING HUURDERS BELANGEN NOORDWIJKERHOUT EN DE ZILK
HUREN IN HOLLAND RIJNLAND
AEDES - VERENIGING VAN WONING
CORPORATIES HUURCOMMISSIE
RIJKSOVERHEID
Laatst bijgewerkt: 24/03/2020 |