Geschrokken kijken de klasgenoten naar Marinke terwijl ze het poppetje van verdriet vooraan in de GroepsGelukBus plaatst. De klas valt stil bij het horen van haar woorden. Niemand had verwacht dat Marinke zoiets zwaars zou delen. De laatste tijd is ze vaak nors en prikkelbaar, waardoor velen liever uit haar buurt blijven. Steeds meer klasgenoten aarzelen om met haar samen te werken. Nadat mevrouw De Vries de afstand tussen de poppetjes van Mart en Sven aandacht heeft gegeven, kijkt ze naar het poppetje van Marinke dat alleen aan de rand van het veld staat. Ze vraagt: "Marinke, hoe gaat het daar met jouw poppetje?" Ze houden hun adem in terwijl ze naar haar verhaal luisteren, onzeker en over wat er komen gaat. Op tafel ligt het groene GroepsGeluk veld. Alle leerlingen hebben hun poppetjes geplaatst in het levende sociogram. Marinke zit voorovergebogen en plaatst de emoties in het busje. Haar stem trilt als ze deelt: "Ik heb al jaren een penvriendin. We hebben elkaar nooit persoonlijk ontmoet, maar onze brieven begonnen als een schoolopdracht in groep 8. Onlangs is ze overleden. Een paar maanden geleden heeft ze een einde aan haar leven gemaakt. Ik heb dit voor iedereen geheim gehouden; zelfs mijn ouders weten het niet. Ik twijfel of mijn verdriet wel klopt, omdat we elkaar nooit echt hebben ontmoet. Dat maakt me verdrietig maar ook bang..." Sommige leerlingen voelen zich ongemakkelijk, niet wetende hoe ze moeten reageren. Anderen voelen een steek van medelijden en willen Marinke omhelzen, maar ze weten niet of dat gepast is. Marinke kijkt naar de grond en vraagt zich af waarom ze in vredesnaam geantwoord heeft op de vraag: “Marinke, hoe is het daar met jouw poppetje?” De klasgenoten kijken naar mevrouw De Vries, hopend dat ze iets zal zeggen om de gespannen sfeer te doorbreken. Dan, terwijl iedereen bijna hoorbaar opgelucht ademhaalt, schuift Barend zijn poppetje dichter naar dat van Marinke. “Ik vind het heel normaal dat je verdrietig bent,” zegt hij zacht. “Ik kende haar niet, maar ik voel het ook en ik wil er voor je zijn.” Waarop Shelley het symbool van de twee handjes naast het poppetje van Marinke legt en zegt: "Sorry dat ik zo gemeen deed bij onze samenwerkingsopdracht voor Wiskunde. Ik wist niet dat je zo verdrietig bent. Ik wil er ook voor je zijn." Geïnspireerd door het gebaar van Shelley beginnen ook de andere klasgenoten hun poppetjes dichter bij dat van Marinke te plaatsen. Langzaam maar zeker vormt zich een cirkel van steun om haar heen. Marinke kijkt opgelucht toe, een glimlach breekt door haar verdriet heen terwijl ze de nabijheid en steun van haar klasgenoten voelt. Zo wordt letterlijk zichtbaar op tafel dat gedrag vaak meer inhoudt dan het op het eerste gezicht lijkt. Deze ervaring versterkt begrip en empathie bij de leerlingen, waardoor er meer verbinding in de klas ontstaat. Waargebeurd verhaal: namen en foto fictief, met dank aan Eyes&Ears; producent Groep Geluk video's. Bron: Désirée Farro - Joosen/Oprichter GroepsGeluk®/Founder Systemisch werken in de klas/Leerkracht/Therapeut
0 Comments
Leave a Reply. |
Archief
May 2024
LinksWONING STICHTING SINT ANTONIUS VAN PADUA
TOPAZ MUNNEKEWEIJ
BLIK OP NOORDWIJKERHOUT
DE NIEUWE WIND
WOONBOND - DE STEM VAN HUREND NEDERLAND
STICHTING HUURDERS
BELANGEN DE DUINSTREEK STICHTING HUURDERS BELANGEN NOORDWIJKERHOUT EN DE ZILK
HUREN IN HOLLAND RIJNLAND
AEDES - VERENIGING VAN WONING
CORPORATIES HUURCOMMISSIE
RIJKSOVERHEID
Laatst bijgewerkt: 24/03/2020 |