Het artikel over de wijk Ossehaar in Coevorden, in het dagblad van zaterdag 26 november, raakte me. Bewoners verzetten zich tegen de bouw van veertig sociale huurhuizen in de wijk. Een wijk die voor de bankencrisis van de tekentafel rolde en vanwege deze crisis nooit is afgebouwd. De entree van de wijk is leeg, pas na een lange slingerende bouwstraat bereik je een buurt met prachtige huizen waarvan een deel aan het water ligt. Een mooi stukje Coevorden, ik kom er regelmatig. Op zich begrijp ik de emoties van de bewoners maar al te goed. Ze zijn er met een ander idee gaan wonen, met het perspectief op een groene wijk met uitsluitend koophuizen. De crisis gooide roet in het eten, andere tijden volgden. Andere tijden met nieuwe plannen, met nieuwe opgaven die om andere soorten huizen vragen. Huizen voor huurders en, huizen voor kopers. Tegen de eerste groep verzet de buurt zich. Sociale huurders worden opzij gezet als tweederangs inwoners. Dat vind ik jammer. Hoewel huurders prima hun eigen stem kunnen laten horen, neem ik het op deze plek graag voor hun op. Ik weet dat ik hierin word gesteund door al mijn bevlogen collega’s van Domesta. De inhoud van het artikel raakte me ook omdat ik aan m’n kinderen dacht. Ze zijn 14 en 16, steeds vaker bezig met hun toekomst waarbij hardop wordt gedroomd over mooie huizen op mooie plekken. Maar waar ook de realiteit af en toe voorbij komt. Zijn er wel huizen voor ze als ze er aan toe zijn? Als er al een huis is, past deze dan bij het inkomen dat ze verdienen? Staat dit huis in de buurt van de baan die ze hebben? Ik kan me voorstellen dat de kinderen van de inwoners van Ossehaar ook dromen over hun toekomst. Een toekomst met een leuke partner, met een baan en misschien ook wel met kinderen. Ze dromen zeker ook regelmatig over een mooi huis. Een deel van de kinderen uit Ossehaar woont later misschien wel in een sociale huurhuis. Zoals 25% van alle mensen in ons land in een sociale huurhuis woont. Ik ben geboren en opgegroeid in een sociale huurhuis, ging samenwonen met m’n vrouw in een sociale huurhuis en woon nog steeds in een straat waarvan de helft van de bewoners huurt van sociale verhuurder. Ik hoop voor de kinderen en hun ouders uit Ossehaar dat de corporaties hun werk goed blijven doen. Zodat er een betaalbaar huis beschikbaar is op het moment dat ze er aan toe zijn. Ik hoop voor deze kinderen en voor hun ouders ook dat ze zich welkom mogen voelen in de buurt waar dit huis staat. Bron: Bert Moormann/Duurzaam mensgericht organiseren
0 Comments
Leave a Reply. |
Archief
May 2024
LinksWONING STICHTING SINT ANTONIUS VAN PADUA
TOPAZ MUNNEKEWEIJ
BLIK OP NOORDWIJKERHOUT
DE NIEUWE WIND
WOONBOND - DE STEM VAN HUREND NEDERLAND
STICHTING HUURDERS
BELANGEN DE DUINSTREEK STICHTING HUURDERS BELANGEN NOORDWIJKERHOUT EN DE ZILK
HUREN IN HOLLAND RIJNLAND
AEDES - VERENIGING VAN WONING
CORPORATIES HUURCOMMISSIE
RIJKSOVERHEID
Laatst bijgewerkt: 24/03/2020 |