… ik
ga op reis en ik neem mee: koffers vol stress, tassen met angst en een caravan overladen met zorgen. We gaan op vakantie. Hoera. Of toch niet? Al dagen ben ik bezig met het inpakken van de caravan. Zes kinderen. Hij doet niks, geeft instructies en commandeert. Zegt hoe hij het hebben wil. Ik ben verantwoordelijk voor alles, ook voor alles wat we zijn vergeten en natuurlijk is dat elk jaar wel iets. Het zweet breekt me uit als ik voor de vierde keer alles controleer. Aan alles wat ik doe of niet doe zoals hij dat wil, zit een consequentie… altijd. Hij wordt kwaad, gaat schelden, negeert me een paar dagen of uit zijn boosheid en frustratie verbaal of fysiek op de kinderen. Ik moet dat voorkomen, ik gun de kinderen een fijne vakantie. Voor de laatste keer kijk ik alles na. Snel nog naar de stad om cadeautjes te kopen. Stiekem pak ik alles in en geef alle zes kinderen een pakje en de instructies die daarbij horen. Alles om hem rustig en tevreden te houden. We vertrekken. Als een blok beton vol stress en angst zit ik naast hem. Ik hoop dat de kinderen zich rustig houden. Ik hoop dat ze lief zijn. Ik hoop dat hij de weg weet. Ik hoop dat er maar niks fout gaat. Ik hoop dat ik alles begrijp wat hij zegt. Hij verwacht van mij dat ik alles snap zonder dat hij iets zegt. Alsof ik zijn gedachten kan lezen. Bij elke stop geeft één van de kinderen hem een cadeautje. Daarbij zeggen ze de woorden die ze van mij hebben gekregen namelijk, hoe enorm wij het waarderen dat hij ons weer veilig een stukje verder heeft gebracht. Hij glimt van trots. Respect. Dat verdient hij. Hij wil even slapen en ik doe er alles aan om de kinderen rustig te houden. Bijna een onmogelijke taak… Wanneer we weer verder rijden val ik in slaap. Ik schrik wakker van de duw die ik krijg en zijn gemopper hoe ik het in mijn hoofd haal te gaan slapen. Ik hoor hem te supporten en mee op te letten. Ik vecht tegen de slaap en voel me zo ellendig. Als we twee dagen later eindelijk en uitgeput op de camping in Kroatië arriveren draait hij de pootjes van de caravan uit, klapt zijn stoel uit en neemt zijn eerste blikje bier. ZIJN vakantie is begonnen…hoera. In dit verhaal is er geen klap gevallen maar gaat het over dwingende controle. Hoe zou het zijn geweest wanneer ik destijds dergelijke verhalen zou hebben gelezen ? Wat ik zelf heb gemist gun ik daarom een ander. Herken jij je in dit verhaal en heb je steun en hulp nodig? Als ervaringsdeskundige en deskundige professional (Maaike Brunekreef ) bieden wij coaching en ondersteuning en beschikken we over een waardevol netwerk. Je bent niet alleen!! Plan je afspraak in .. #intiemeterreur#dwingendecontrole #vakantie #partnergeweld Bron: Anita Wix/Vrouw met een missie/Keynote speaker/Maakt het onzichtbare zichtbaar/het onbespreekbare bespreekbaar
0 Comments
Leave a Reply. |
Archief
May 2024
LinksWONING STICHTING SINT ANTONIUS VAN PADUA
TOPAZ MUNNEKEWEIJ
BLIK OP NOORDWIJKERHOUT
DE NIEUWE WIND
WOONBOND - DE STEM VAN HUREND NEDERLAND
STICHTING HUURDERS
BELANGEN DE DUINSTREEK STICHTING HUURDERS BELANGEN NOORDWIJKERHOUT EN DE ZILK
HUREN IN HOLLAND RIJNLAND
AEDES - VERENIGING VAN WONING
CORPORATIES HUURCOMMISSIE
RIJKSOVERHEID
Laatst bijgewerkt: 24/03/2020 |